Redactie Bizarre Bekentenis 9 feb 2024, 12:47

Leestijd: 2 minuten

Lilian (23): ‘Mijn huisgenoten teren onwijs op mijn zak, maar ik durf er niets van te zeggen’

Iedere week doet een lezeres bij ons haar verhaal. Dit kan een bekentenis zijn, maar ook een zorg óf een gedachte die zij hebben. Van ongemakkelijke dates tot vriendinnenirritaties, en van geldzorgen tot geheime verlangens. Deze week doet Lilian* (23) haar verhaal.

‘Mijn huisgenoten teren onwijs op mijn zak, maar ik durf er niets van te zeggen’

Lilian woont al twee jaar met huisgenoten, die steeds brutaler worden in het profiteren van Lilians eten en producten. Toch durft ze er niets van te zeggen.

Hi Lilian, kan je iets meer vertellen over de mensen met wie jij woont?

“Natuurlijk. Ik woon nu bijna twee jaar met twee meiden, die ik inmiddels wel vriendinnen kan noemen. Ik kwam ooit in dit huis terecht doordat ik er hospiteerde. Ik was veruit de jongste tijdens de avond en toch kozen de twee oudere meiden voor mij. Ik voelde me best vereerd.

Toen ik introk hadden we een goede klik en ging alles heel soepel. Vanaf het begin werd duidelijk gemaakt dat alles in dit huishouden is om te delen, dus dat er geen ‘eigen pakken melk’ zijn en dergelijke. Ik vond dat een fijne insteek. Dat is in mijn ogen toch een stuk gezelliger dan alles voor jezelf houden. In het eerste jaar ging het heel goed. Iedereen kocht ongeveer evenveel en we kookten om de beurt. Maar de afgelopen paar maanden is het anders. Ik sta er nu alleen voor.”

Hoe bedoel je dat precies?

“Nou, dat ik bijna alle boodschappen in huis haal, waar zij ook gewoon van mee-eten. De afspraak was dat als iets op is, iemand het koopt. Maar zij kopen steeds minder en ik steeds meer. Het eten en drinken gaat alleen net zo snel op. De balans is nu ver te zoeken. Het voelt een beetje alsof ik voor twee kinderen boodschappen aan het doen ben, in plaats van huisgenoten.

Daarnaast merk ik dat ze ook mijn producten als shampoo en douchegel gebruiken. De flessen die zij gebruiken staan al weken in de douche en zijn leeg. Ze denken volgens mij dat ik het niet doorheb, maar ik ben echt niet gek.”

Heb je dit al bij hen aangegeven?

”Nee, dat durf ik dus niet. Hoe gezellig het ook is, ik voel heel duidelijk wat mijn positie in huis is. Ik wil ook niet overkomen als ‘de lastige’. Zij kennen elkaar al een stuk beter en langer, daarom ben ik bang dat ze mij dan gaan buitensluiten. Ik ben heel gevoelig voor sfeer in huis en ben bang voor het gevolg. Al weet ik dat dit niet eerlijk is.”

Wil je ook (anoniem) je verhaal kwijt? Stuur ons een mail via [email protected].

*De echte namen zijn bekend bij de redactie.